Working with parents to support their disabled children’s social and school inclusion. An exploratory counseling study

This article synthesizes the long-lasting counseling process of a family with a child suffering from a chronic illness. The provided intervention model draws on a series of principles from various theoretical approaches, namely systemic, psychodynamic, and resiliency. Family functioning and support is considered a catalytic parameter in assisting children with disabilities to fully develop their potential. This project is based on a family and child-centered integrative counseling model adopting the nonmedical conception of disability. Through the presentation of a case study of a couple who faced a critical situation in the life of their child, this article briefly describes the way the family dynamics were readdressed through this intervention counseling model. In addition, this work attempts to give a picture of the complex and confusing emotional states parents may go through when dealing with physical and psychological health-threatening situations and present guidelines for integrated counseling models. © 2015 Taylor & Francis Group, LL

Building inclusion and resilience in students with and without SEN through the implementation of narrative speech, role play and creative writing in the mainstream classroom of primary education

Based on the theory of inclusion, the present 3-year pilot program (2013-2016) deals with narrative speech, role-play and creative writing as a useful tool to build resilience in primary school students with and without SEN in the mainstream classroom. The specific aim of the program was to help students develop a series of fundamental psychosocial skills, such as a positive sense of inner-self and self-awareness, the ability to cooperate and relate to the others by familiarizing with them in recognizing and expressing the basic emotionsof joy, sadness,fear and anger. Under the systematic cooperation among the general education teacher, the special education teacher and the rest of the teaching staff- the concept was to involve the maximum of the school teachers in order to create a Community of Practice, Collaboration, Sharing Learning and Action. Using an action-based research approach including notes, observation and video analysis of the activities, interactions and attitudes towards the program, the data from the present work allowed the participating students to demonstrate a range of socio-emotional skills, including those necessary for self-awareness, respect to others, critical and creative thinking. Similarly, the 5 teachers (drama teacher, art teacher, the teachers of general and special education and the school director) involved in the project in each class, built positive relations with their students and the rest of the teachers as well, whom they encouraged to participate in various collaborative tasks through similar programs

Η ανάπτυξη της μίμησης στην αλληλεπίδραση γιαγιάς - βρέφους

Στην παρούσα μελέτη έγινε μία προσπάθεια να καλυφθεί μέρος ενός κενού γνώσης στο χώρο της βρεφικής ψυχολογίας. Πιο ειδικά μελετήσαμε την ανάπτυξη της μίμησης στις φυσικές αλληλεπιδράσεις γιαγιάς-βρέφους και μητέρας-βρέφους από τον 2° έως τον 10ο μήνα. Η ανάπτυξη της μίμησης ερευνήθηκε σε ένα δείγμα 48 υποκειμένων (16 βρέφη, 16 μητέρες και 16 μητρικές γιαγιάδες) και σε ένα άλλο δείγμα 26 υποκειμένων (13 βρέφη, 13 μητέρες). Στο δεύτερο δείγμα τα βρέφη, για διάφορους λόγους, δεν είχαν την ευκαιρία επικοινωνίας με τις μητρικές γιαγιάδες τους. Η διαχρονική, συγκριτική και νατουραλιστική αυτή μελέτη έλαβε χώρα στο Ρέθυμνο της Κρήτης. Αφού συγκρίναμε τη μίμηση στις δυάδες του πρώτου δείγματος (γιαγιάδες-βρέφη, μητέρες-βρέφη) στη συνέχεια προχωρήσαμε σε συγκρίσεις με τη μίμηση των δυάδων (μητέρες-βρέφη) του δεύτερου δείγματος. Τα τελευταία 30 χρόνια η βρεφική έρευνα χαρακτηρίζεται από ένα πλήθος μελετών επικεντρωμένων στην ανάπτυξη της επικοινωνίας μητέρας-βρέφους, από ένα πολύ μικρότερο αριθμό μελετών εστιασμένων πάνω στην ανάπτυξη της επικοινωνίας πατέρα-βρέφους, ενώ οι μελέτες πάνω στην πορεία της φυσικής επικοινωνίας γιαγιάς-βρέφους και παππού-βρέφους σπανίζουν ή απουσιάζουν. Το ίδιο ισχύει και για τις μελέτες πάνω στην ανάπτυξη της μίμησης κατά τη βρεφική ηλικία. Ίσως ήταν αναγκαίο η συστηματική αναπτυξιακή έρευνα να αρχίσει από τους γονείς και μάλιστα από τη σχέση μητέρας-βρέφους. Όμως η παρουσία των γιαγιάδων και η συχνή, άμεση ή έμμεση, εμπλοκή τους στην ανατροφή των βρεφών είναι ένα αναμφισβήτητο γεγονός, που επιδρά στην ανάπτυξη τους, έστω κι αν με το πέρασμα των δεκαετιών παρατηρούνται αλλαγές στον τρόπο επαφής προς τα εγγόνια και τα παιδιά τους. Στις μέρες μας γνωρίζουμε αρκετούς από τους παράγοντες που προάγουν ή τροχοπεδούν την επικοινωνία των παιδιών με τις γιαγιάδες και τους παππούδες τους (π.χ. ηλικία, φύλο, τάξη, αστικοποίηση, γεωγραφική απόσταση, περιβάλλον ζωής των γιαγιάδων και των παππούδων, σχέσεις μεταξύ της γιαγιάς και της μητέρας κ.τ.λ.). Η απουσία, όμως, συστηματικών, διαχρονικών, νατουραλιστικών μελετών πάνω στις σχέσεις βρέφους-γιαγιάς δεν βοηθά στη δημιουργία μίας όσο γίνεται πιο πραγματικής αναπτυξιακής εικόνας των δεσμών, των σχέσεων και των επί μέρους επικοινωνιών που δημιουργούνται μεταξύ του βρέφους και άλλων, εκτός των γονέων του, αγαπημένων προσώπων. Στόχος της παρούσας εργασίας ήταν η κάλυψη μέρους του κενού αυτής της γνώσης στις μιμητικές επικοινωνίες βρεφών-γιαγιάδων, με δείγμα από τη χώρα μας. Στο βαθμό που γνωρίζουμε, στη διεθνή και την ελληνική βιβλιογραφία δεν υπάρχει μελέτη που να συγκρίνει την ανάπτυξη της μίμησης, ως επικοινωνιακού μέσου, στις φυσικές αλληλεπιδράσεις του βρέφους με τη γιαγιά και τη μητέρα. Οι περισσότερες πρόσφατες μελέτες έχουν ερευνήσει την εκδήλωση της μιμητικής συμπεριφοράς στο εργαστήριο ή στη φυσική επικοινωνία μητέρας-βρέφους (βλ. Kugiumutzakis,1993), ελάχιστες στη φυσική επικοινωνία πατέρα-βρέφους (βλ. Kokkinaki, 1998) και καμιά στη φυσική επικοινωνία γιαγιάς-βρέφους. Παρά τις μικρές διαφορές που παρατηρήσαμε, τα αποτελέσματα επιβεβαίωσαν τη βασική μας υπόθεση, ότι, δηλαδή, όχι μόνο η μητέρα και ο πατέρας, αλλά και η μητρική γιαγιά είναι εξίσου καλή επικοινωνιακή σύντροφος, όταν αλληλεπιδρά, μέσω μίμησης, με το εγγόνι της από τον 2ο έως τον 10ο μήνα. Η Διατριβή χωρίζεται σε δύο κύρια μέρη, στο Θεωρητικό και το Εμπειρικό. Στο Θεωρητικό μέρος περιγράφονται ευρήματα και θεωρίες για το ρόλο της γιαγιάς και του παππού στην ανάπτυξη των παιδιών στις παραδοσιακές και τις σύγχρονες οικογένειες και κοινωνίες (Κεφ. 1). Στο επόμενο κεφάλαιο (Κεφ. 2) περιγράφονται οι βασικές ψυχολογικές θεωρίες για την ανάπτυξη της μίμησης κατά τη βρεφική ηλικία καθώς και τα σχετικά ερευνητικά ευρήματα για την ανάπτυξη της μίμησης στις φυσικές επικοινωνίες των βρεφών με τις μητέρες και τους πατέρες τους. Στο Εμπειρικό Μέρος περιγράφεται η πιλοτική μελέτη, η κύρια μελέτη, το δείγμα, ο τρόπος μικρο-ανάλυσης και στατιστικής ανάλυσης των δεδομένων (Κεφ. 3). Στο επόμενο κεφάλαιο (Κεφ. 4) περιγράφονται τα αποτελέσματα των αναλύσεων και στη συνέχεια (Κεφ. 5) γίνεται η συζήτηση των αποτελεσμάτων και προτάσεις για τη συνέχιση της έρευνας. Ακολουθεί το Παράρτημα και η Διατριβή τελειώνει με τη Βιβλιογραφία

Limits and Perspectives for the Promotion of the Inclusive Culture and Paradigm within School Context: Theoretical Considerations and Empirical Findings from Greece and Hungary

The basic tenets of the inclusive paradigm in relation to pupils with Special Educational Needs are presented and analyzed in the first section of this paper. Also the findings from recent studies in Greece and Hungary referring to the perceptions of teachers regarding the possibilities of full inclusion of these students in mainstream schools are presented and discussed. Based on these data, at the final section of this paper, we also discuss the likelihood of building and implementing an innovative inclusive paradigm in mainstream school system, based on teachers\u27 needs, and the demands and challenges of contemporary social and educational reality

Family-school-professionals partnerships: an action research program to enhance the social, emotional, and academic resilience of children at risk

This paper presents an action research program (note 1) which was designed to support parents and primary school teachers, with the mediation of school professionals in order to enable them facilitate the school inclusion of at risk students or those with special educational needs. The aims, the organization process, and the implementation of the program, as well as its theoretical and practical aspects/components, are presented. Resilience and inclusive education are the key theoretical frameworks informing this paper. These both advocate parent-teacher-professional partnerships to promote a "holding school environment" and support children with difficulties to avoid exclusion. An action research methodology was chosen in order to set up this program with the aim of enabling teachers and parents to be more "resilient" and "inclusive" towards children with special difficulties. The evaluation of the program showed that teachers and parents viewed this model of intervention very positively and gained significant knowledge of practices related to their respective role